به نقل از «قدس آنلاین»

صید بیش از سه هزار تن کیلکا در دریای مازندران

تاریخ انتشار: ۱۰ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۰۴۰۲۰

به گزارش قدس انلاین، صید کیلکا در مازندران به طور معمول از اردیبهشت هر سال آغاز می شود و تا پایان اسفند ادامه می یابد.

بر اساس تصمیم شیلات هر ساله فروردین ماه زمان رسمی تعطیلی صید کیلکاست، اما امسال صیادان با مشاهده تخم ریزی ماهیان، از اول اردیبشهت و تا بیست و هفتم خرداد به مدت حدود ۲ ماه نیز به صورت داوطلبانه صید را تعطیل کردند و وارد دریا نشده بودند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

قاسم کریم زاده صبح امروز دوشنبه در بازدید از اسکله و شناورهای صیادی کیلکا گیر در بابلسر ضمن گفت و گو با صیادان و تشکر از تلاش‌های آنان در تامین پروتئین و امنیت غذایی جامعه گفت: با وجود این که صیادان استان امسال حدود ۲ ماه دیرتر از سال های قبل به دریا زدند، ولی تورهایشان پرتر از سال های گذشته بود.

وی به فعالیت ۴۴ فروند شناور صیادی کیلکا گیر در ۲ بندر صیادی شهرستان های امیرآباد و بابلسر اشاره کرد و افزود: ارزش اقتصادی سه هزارو ۳۰۰ تن صید کیلکا بیش از ۵۵۰ میلیارد ریال است.

ماهی کیلکا با جثه کوچک و وزن حدود ۱۰ گرم یکی از مهم‌ترین ماهی‌های اختصاصی دریای خزر و سرشار از پروتئین، ویتامین و کلسیم است. کیلکای دریای خزر دارای سه گونه آنچووی، چشم درشت و معمولی است.

ماهی کیلکا در طول روز به صورت گله حرکت می کند و شناسائی محل عبور و تراکم آنها با استفاده از دستگاه ماهی یاب انجام می گیرد. صیادان این گونه را با استفاده از تورهای قیفی صید می کنند و برای کشاندن آنها به داخل تور هم لامپ های الکتریکی به کار می گیرند.

صید ماهی کیلکا در دریای خزر در سال های اخیر به خاطر صید بی رویه، کاهش بارندگی های بهاری و همچنین ورود مهاجم شانه دار خارجی بشدت کاهش یافته است.

بازندگی بهاری و ورود آب شیرین رودخانه ها به دریا سبب می شود تا تغذیه ریزپلانکتون ها به عنوان غذای اصلی ماهیان کیلکا بیشتر شود.

مازندران حدود ۱۳۰ رودخانه بزرگ و کوچک دارد که ۲۳رودخانه آن شیلاتی محسوب می شود.

بر اساس آمار شیلات ایران، از سال ۱۳۸۰ با ورود مهاجم شانه دار به آبهای خزر و نابودی ماهیان کیلکا، صید این گونه آبزی کاهش محسوسی یافت.

تا پیش از ورود شانه دار مهاجم به دریای خزر، صیادان استان های مازندران و گیلان سالانه ۱۰۰ هزار تن کیلکا صید می کردند.

کیلکا ماهیان مهم ترین غذای بسیاری از جانوران دریایی از جمله ماهیان خاویاری، ماهی آزاد و فک دریای خزر است و هرگونه تهدید برای این گونه آبزی، تهدید برای زنجیره غذایی دریای خزر محسوب می شود.

مازندران ۴۸۰کیلومتر ساحل در دریای خزر را در اختیار دارد. علاوه بر کیلکا، صد میاهیان استخوانی به صورت پره نیز از نیمه دوم مهره ماه هر سال در دریای خزر انجام می شود.

طبق آمار شیلات مازندران پارسال حدود ۱۰۵ هزار تن انواع آبزیان در استان تولید شد.

منبع: خبرگزاری ایرنا

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: مازندران ماهی کیلکا سازمان شیلات ایران بابلسر دریای خزر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۰۴۰۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

امروز چهلم بهار است؛ جشنی که از یاد رفته!

«چهلم نوروز» مصادف با دهم اردیبهشت‌ماه از جمله آیین‌های وابسته به نوروز است. آیینی که در روزگار فعلی احتمالا نام آن به گوش کمتر کسی خورده است اما هنوز هم می‌توان ردپایی از آن را در نقاط مرکزی ایران و شهرهایی مانند شیراز و کرمان دید.

به گزارش ایسنا، در ایرانِ باستان تحویل بهار مانند روزگار فعلی تنها با رسومِ پیش از این اتفاق شناخته نمی‌شد. نوروز یکی از مهم‌ترین آیین‌ها قلمداد می‌شد که ایرانیان برای پیش و پس از آن خود را آماده می‌کردند و کارها و مناسک خاصی انجام می‌دادند. بنابراین رسوم نوروزی مانند امروز تنها به جشن‌هایی مانند چهارشنبه‌سوری، خانه‌تکانی، سبز کردن دانه‌ها، نوروزخوانی، جشن گلدان، تکم‌گردانی و... محدود نبود و تا مدتی بعد از نوروز هم ادامه داشت.

به همین علت است که برخی نوروز را نه یک روز و نه سیزده روز می‌دانند؛ به اعتقاد آنها نوروز یک بازه زمانی است. در این زمینه شبان میرشکرایی - مدیر اجرایی پرونده جهانی نوروز در یونسکو پیش از این به ایسنا، گفته بود: «از وقتی که این تحول طبیعی اتفاق می‌افتد، در نقاط گرمسیرتر به میانه زمستان می‌رسد و در نقاط سردسیر به میانه بهار. اشعاری هم داریم به این شرح که «اینک بیامده است به پنجاه روز پیش/جشن سده طلایه جشن نوروز روشنی»، یعنی جشن سده را طلایه‌دار نوروز و نوبهار دانسته‌اند. از آن طرف در حوزه فرهنگی شمال غرب ایران در منطقه آذربایجان تفسیری است که تا وقتی توت از درخت نیفتاده، نوروز است و زمان آن تا اواخر اردیبهشت‌ماه است؛ یعنی یک بازه سه‌ماهه برای نوروز داریم. هرکسی در این بازه سه‌ماهه به سبک و سیاق، رنگ و آیین خودش نوروز را پاس می‌دارد و نمی‌توانیم او را محدود به یک بازه زمانی کنیم.»

بر این اساس آداب و آیین‌های مربوط به نوروز (بر اساس تعریف امروزی از این مناسبتِ ۱۳ روزه) در سه گروه پیشانوروزی، هنگام نوروز و پسانوروزی طبقه‌بندی می‌شود؛ موضوعی که بنابر آنچه گفته شد احتمالا در گذشته‌های دور اینگونه نبوده است.

بخت‌گشایی با توسل به ماهی دندان‌طلا!

برای چله نوروز در شیراز دو جشن آب و گل‌های محمدی و جشن بخت‌گشایی برگزار می‌شد. جشن آب و گل‌های محمدی که تا دوره قاجار تداوم داشت در باغ دلگشا به مدت یک هفته برگزار می‌شد.

جشن بخت‌گشایی نیز در آرامگاه سعدی برپا می‌شد و آداب خاص خود را داشت. طبق این رسم، دخترانی که می‌خواستند بختشان باز شود و یا آرزو داشتند بچه‌دار شوند، باید تورهایی به رنگ سبز روی سر خود می‌انداختند و روی آن نُقل می‌گذاشتند و به شکلی که نقل از روی سرشان نیفتد از پله‌ها پایین می‌رفتند و مقابل حوضِ آرامگاه سرشان را خم می‌کردند تا نقل درون دهان ماهی دندان طلا بیفتد!

در این باور فرقی نمی‌کرد که اصلا ماهی دندان‌طلا وجود دارد یا نه و یا حتی اگر نمونه‌ای نادر از آن پیدا شود، هدف‌گیری فرد باید چقدر دقیق باشد که نقل دقیقا در دهان ماهی بیفتد. احتمالا تنها موضوع مهم این بود که اجرای این رسم خیال دختران را راحت می‌کرد که آرزویشان برآورده می‌شود.

شیرازی‌ها در کنار اجرای این مناسک یا نوعی آش به نام «دیگ جوش» می‌پختند و یا مشغول خوردن آش سبزی و کاهو می‌شدند.

جشنی برای درخواست سلامتی 

چهلم نوروز در کرمان آداب و آیین‌های خاص خود را دارد که همچنان هم برخی به اجرای آن پایبند هستند. این آیین‌ها در سال ۱۳۸۸ با عنوان «چهلم بهار» در فهرست میراث ناملموس ملی به ثبت رسیده است. کرمانی‌ها «آیین تندرستان» یا «تندرستون» را اصلی‌ترین بخش جشن چهلم بهار می‌دانند که هدف آن درخواست سلامتی و تندرستی است و هنوز به شکل جدی در این منطقه از کرمان برگزار می‌شود.

این جشن در یکی از مهم‌ترین مناطق کرمان به نام «شیوشگان» به معنای محل شیون و زاری برگزار می‌شود. دعا برای گشایش بخت، بریدن چادر عروس در این روز، آب چهل ریختن برای زنان حامله یا زائو، پختن و خوردن آش اوماج و نواختن موسیقی از جمله آیین‌های این جشن است.

جشن تندرستان در کرمان  جشن تندرستان در کرمان

در کوه شاه‌خیرالله منطقه پاریز کرمان نیز زیارتگاهی وجود دارد که در این روز مردم آنجا کنار یکدیگر جمع می‌شوند. عشایر در این روز با ظرف‌های شیر که از شب قبل دوشیده‌اند در دامنه کوه مستقر می‌شوند و با آن آش شیر می‌پزند تا در میان مردم تقسیم کنند.

سایر افراد هم زیرانداز می‌اندازند، چای درست می‌کنند و شیرینی‌هایی که از دوران دید و بازدیدهای نوروز باقی مانده را به یکدیگر تعارف می‌کنند. پس از آن هرکس که خواسته‌ای دارد راهی زیارتگاه می‌شود.

با این حال این روزها جشن «چهلم نوروز» مانند گذشته رونق ندارد و تنها در مناطقی محدود، افراد خود را پایبند به اجرای آن می‌دانند، موضوعی که باعث می‌شود این فرهنگ کهن بیش از پیش به دست فراموشی سپرده شود و احتمالا تا چند سال آینده تنها فقط نامی از آن در فهرست میراث ناملموس ملی باقی بماند.

کانال عصر ایران در تلگرام